Genadije Dimović

Rođen je u Šikalušu u Baranji 1710. Postrižen je u manastiru Rakovcu. Dugo je bio vojni sveštenik. U starijim godinama ponovo se vratio u svoj manastir. 1781. u Rakovcu je proizveden u arhimandrita.

Na zasjedanju Sinoda godine 1786. popunjeno je više eparhija. Po Manojlu Grbiću, za episkopa gornjokarlovačkog bio je izabran Stevan Stratimirović, a za budimskog Genadije Dimović. Stratimirović je bio i potvrđen za ovu eparhiju, ali prije odlaska na dužnost molio je premještaj. Tako on dobiva budimsku eparhiju a Genadije Dimović potvrđen za epahiju gornjokarlovačku. Dimović je hirotonisan juna mjeseca 1786. poslije čega je odmah došao u eparhiju. Eparhijom je upravljao 10 godina. Umro je u Plaškom 1796. u 86. godini života.

Uživao je ljubav naroda i sveštenstva. Mnogo ga je poštivao i mitropolit Mojsije Putnik. Na čuvenom Blagoveštenskom saboru 1790. učestvovao je sa tri sveštena lica, sedam oficira i dva trgovca iz svoje eparhije. Sa njima «od strane plemstva» bio je i riječki posjednik Arsenije Šakabenta. Pošto nije ostvarena odluka da se u Temišvaru osnuje boloslovija, riješeno je da se bogoslovija osnuje u Sremskim Karlovcima. Eparhiji gornjokarlovačkoj određeno je da za izdržavanje bogoslovije godišnje daje 1.312 forinti.

Vladika Dimović, iako star, popravio je prilike u Eparhiji. Miješanje vojnih lica u crkveni život vratio je u okvire zakona. Jedan oficir koji je maltretirao sveštenika, na intervenciju vladike, kažnjen je sa 300 forinti.

Za vrijeme vladike Dimovića došlo je u eparhiju dosta sveštenika iz Bosne od kojih su mnogi jedva znali čitati. A bilo je i takvih koji su znali čitati ali ne i pisati. O ovom problemu pisao je on mitropolitu Putniku. Moralno stanje narodao ocrtao je u svojoj poslanici od maja 1794. Nastojao je da sjedište eparhije prebaci u Petrinju, ali nije uspio. Na Blagoveštenskom saboru predlaže da se sjedište eparhije premjesti u Karlovac ali nije podržan.

Umro je u dubokoj starosti. Mitropolit Stratimirović o njegovoj smrti zabilježio je u svom dnevniku: «Umre že sej revnitelnij episkop dne 20. decembra 1796, u šest sati po podne u Plaškom».