Crkva u Jagodini

Kod pojedinih autora postoji dilema da li je ovu crkvu projektovao S. Ivačković ili D. Živanović sa Ilkićem.  Ona je građena 1899. godine u opeci sa pojedinim delovima od kamena, a spoljna obrada u malteru izvedena je u slojevima obojenim crveno i svetložuto, podražavajući slojeve opeke i kamena. Koncentrisana krstoobrazna osnova sa glavnim kubetom u sredini, proširena je u uglovima krsta i dobila četiri manja kubeta isto obrađena kao i glavno. Ova nova koncepcija prostornog rešenja oslanja se u znatnoj meri na spomenike raške epohe dok je obrada pod uticajem neovizantinike. Na zapadnoj, južnoj i severnoj fasadi projektovani su isti portali sa dekorativnim stubovima, nadvišeni četvorodelnim prozorima pod zajedničkim snažnim lukom. Nad zapadnim delom crkve u unutrašnjem prostoru izvedena je galerija za hor. Čeone mase izraženog krsta, pod dvovodnim krovovima, a između istaknutih lizena, završene su kosim vencima i dekorisane lučnim frizom sa stubićima. I ovde je zvonik odvojen, visok i lepih proporcija, komponovan istim detaljima kao i na crkvi, a završen snažnim vencem sa isturenim lučnim frizom i četvrtastim tamburom sa osmougaonim kubetom. Sa svojim skladnim proporcijama crkva u Jagodini, u opštoj kompoziciji daje utisak izvesnog kompromisa između srpske tra­di­cionalne crkvene arhitekture i neovizantinike, ili mož­da, utisak izvesnog približavanja tradicionalnoj formuli. Međutim, u detaljima koji su veoma bogati i vešto obrađeni može se lako zapaziti neposredan uticaj arhitekte Ilkića, i njegovog znalačkog tumačenja neovizantijske profilacije i dekorativnih motiva.