JOVAN ILIĆ (1933–1975

JOVAN ILIĆ (1933–1975)
Rođenjem i zavičajem čovek sa juga Srbije, iz mesta Dojkinci, koje je opevano u narodnoj pesmi jer se nalazi nedaleko od „majke hajduka“, Stare Planine. Sin rodoljuba i uglednog domaćina Apostola Ilića, rođen je 27. decembra 1883, a Beogradsku bogosloviju je završio 1902. godine. Bio je najpre učitelj u zavičaju: Dojkincima, Zavoju, Kamenici i Rsovcima. Episkop Domentijan ga je 1911. rukopoložio u čin đakona, docnije i za sveštenika, postavivši ga za paroha rsovačkog. Godine 1913. diplomira na Starokatoličkom fakultetu u Bernu, a 1921. na istoj visokoj školi stiče zvanje doktora bogoslovskih nauka. Krajem 1925. izabran, a 21. marta 1926. hirotonisan za episkopa zahumsko-hercegovačkog. Godine 1931. prelazi na katedru episkopa braničevskih, a nakon odlaska Dositeja Vasića za mitropolita zagrebačkog preuzima duhovnu upravu Eparhije niške 1933. godine. Jovan Ilić je vladika koji je nosio krst stradanja i breme uprave Srpskom Crkvom u vreme internacije patrijarha Gavrila Dožića, zajedno sa mitropolitom Josifom Cvijovićem i drugim arhijerejima. Upokojio se 5. februara 1975. godine i sahranjen je u niškoj Sabornoj crkvi. Upamćen je kao pokrovitelj crkvenog izdavaštva i prosvete. U njegovo vreme je izgrađen vladičanski dvor, živopisana Saborna crkva i sprovođena graditeljska delatnost.
sa sajta http://pravoslavlje.spc.rs/broj/1040...veku/print/lat