Beogradska mitropolija je još od 11 veka bila u sastavu Ohridske arhiepiskopije. Ali je zbog sticajem nepovoljnih istorijskih okolnosti njenu istoriju moguće pratiti preciznije tek negde od 15. veka. Prvi beogradski mitropoliti koje pominju istoričari crkve bili su Longin koji je upravljao crkvom negde oko 1447. i Filotej koji je čelo mitropolije došao 1481. Od 16. veka beogradski mitropoliti dobijaju i zvanje sremski, jer se nadležnost mitropolije proširila i na prostore Srema. Jedan od prvih upravina crkve o kome znamo nešto više bio je, kako ističe Aleksandar Sredojević, despot Đorđe Branković (1486-1496), potonji mitropolit Maksim (1513-1516), koji je podigao sa majkom Angelinom manastire Fenek i Krušedol. Zatim slede Makarije (1589), Joakim (1597-1610), Visarion (1613), Hadži Simeon (1622), Avesalom (1631), Neofit (1647, koji se nazivao Hopovski), Ilarion (1650-1655), Jefrem (1662-1672), Elevterije (1673), Pajsije (1678. i 1680), Simeon Hadži Ljubibratić, ranije Zahumski (1682-1685), Stefan Metohijac (1697), Mihailo (1705) kao beogradski i požarevački, Mojsije (Petrović) (1713-1726) – beogradski i požarevački, a od 1730. i celog Srema. Posle njega mitropolit je bio Vićentije (Jovanović) (1713-1737), u doba austrijskog vladanja severnom Srbijom, pa Sofronije (1743), Vićentije (Stefanović) (1753), Kalinik (1759), Jeremija (1766), Dionisije I (Popović) (1785-1791) i Metodije (1791-1801).
O Grcima-mitropolitima na beogradskoj mitropolitskoj katedri malo se zna. Mogu se, uglavnom, navesti samo njihova imena uz oskudne biografske podatke. U vremenima koja su neposredno prethodila srpskoj revoluciji iz 1804, i stvaranju Kneževine, i potom Kraljevine SrbSrbije, crkvom je upravljao mitropolit Jeremija koga je, izgleda, nasledio Dionisije. On je 1787. godine rukopoložio Georgija, Gerasima Đurđevića, „u narodu poznatog i kao hadži-Đera". Mitropolit Dionisije I potiče iz okoline Soluna. Zakaluđerio se na Svetoj Gori pošto je ostao udovac. Jedno kraće vreme službovao u Bukureštu, pa je prešao u Carigrad, gde je bio zavladičen. U Beograd je došao 1785. godine i u poslednjem austrijsko-turskom ratu (1788-1790) aktivno se angažovao na strani Austrije. Posle Dionisija I za beogradskog mitropolit izabran je 1793. godine Metodije. Za njega se tvrdi da je "voleo srebro i zlato kao svaki Grk, ali da nije mrzeo SrbSrbe". Mitropolit Metodije je tragično završio: udavljen je 26. januara 1801. po naređenju beogradskog vezira Mustafa-paše.
U vreme izbijanja Prvog srpskog ustanaka, 1804. godine, u pašaluku je crkvom upravljao beogradski mitropolit Leontije Lambrović.
Нема коментара:
Постави коментар